Gelecek gelecek mi?

Hayatın en önemli değişkeni zaman belki de. Siz hiç 60 yaşında maraton koşusunda şampiyon olan bir atlet gördünüz mü? Veya 50 yaşında Üç Büyüklerde oynayan efsane bir futbolcu? 20 yaşında bir fizik profesörü?

Hayatın yapısı, dünyanın dokusu bu: Her işin bir zamanı var. Tıpkı bir bilgisayar oyunu gibi hayat. Bir noktaya ulaşmak istiyorsanız, çeşitli yolları geçmeniz, çeşitli engelleri aşmanız şart. Hepsi için de zaman gerekiyor, her zaman.

… ve işte bu; takımın kaptanı, yemeğin tuzu, atomun çekirdeği kadar önemli olan “zaman” kavramı, ister istemez hayatlarımızda izler bırakıyor.

Bin bir çeşit krem, yerçekiminin yüzümüze taşa damlayan su misali ağır ama devamlı yaptığı etkiyi engellemeye yetmiyor. Vücutlar yaşlanıyor, ölüyor, toprak oluyor. Şıkır şıkır binalar ve eşyalar eskiyor ve dağılıyor. Yerlerine yenileri geliyor.

“Tanısalardı severlerdi” denecek milyonlarca insan, birbirlerini ömürleri boyunca göremiyorlar. Sadece aynı zamanda, aynı mekanda olamadıkları için. Birçokları da yok yere tanışıyorlar ve kaynaşıyorlar birbirleriyle, sadece zamanları denk geldiğinden.

Üzerek ayrıldığınız bir dostunuzu tekrar göreceğinizi nereden biliyorsunuz? Ağzınızdan çıkan yanlış bir cümleyi ne zaman düzeltmeyi planlıyorsunuz? Hiç aramadığınız o arkadaşınıza, hiç okumadığınız o kitaba, hiç görmediğiniz hayallerinizdeki şehire ne zaman ulaşacaksınız?

“Gelecek sefere” demek kolay da, gelecek seferiniz olacağını nereden çıkardınız?

İşte bu yüzden, her anını aynı farkındalıkla yaşamalı insan. Bir daha geri gelmeyeceğini ve mutlaka ama mutlaka izini bırakacağını bilmeli geçen her saniyenin.

Kaçırdığınız fırsatların, elinizden düşen bir cam bardaktan farksız olduğunu; artık, bunca laftan sonra, anlayabilmişsinizdir umarım.

Yoksa hala, gelecek yanılsamanızla bükülen o tuhaf mercekten mi bakıyorsunuz hayata?

Uyandırayım: Gelecek, belki de hiç gelmeyecek…