Analar ve Babalar

Analar bilirim.

Başlarında tülbentleri, küçük saksılarla bezeli betonarme apartman pencerelerinden, gurbete çıkan oğullarını seyrederler.

Gözlerinde sevginin parıltısı, çatlamış dudaklarında duaların fısıltısıyla, mahzun ve yorgun bakarlar.

Ağlamamalarını istemiştir oğullar.

Ağlamazlar da, oğulları sokağın köşesinden kayboluncaya kadar.

İman tahtalarının hemen arkasında şimşekler çakar.

Sonra boşanır yağmurlar.

***

… ve babalar bilirim.

Adam gibi, dimdik, tavizsiz, minnetsiz yaşarlar.

Oğulları doğruyu seçsin diye sevgilerini bir yana koyar;

İstedikleri oymuş gibi, mantıklı olanı savunurlar.

Gurbete çıkan oğullarının ardından, elleriyle beraber sallanır yürekleri.

Ama saklarlar.

Erkek adam ağlamaz derler ya.

Erkek adamdırlar, fevkalade güzel ağlarlar.

40 yıllık artistler gibi rol yapar; anaların ağıtları dinsin diye, gözyaşlarını yüreklerinde saklarlar.