Zaman Öğütme Makinesi
Misafir yazarımız İrfan Yıldırım’dan bir hasret çağrısı… Uzaklara gidesim var anne. Akşamın inmesiyle beliren, bir of çekişlik yutkunmuşlukları… Alnımdaki yumruya doluşan, beklemekle varılmayacak muştuları… bir tarafa bırakıp! Düşününce, ufukta varılamayacak kadar uzak… Kapatınca gözümü, uzanıp tutacak...
Yağan yağmurlar ruh halimize göre etki yapar bazı zaman. Çok mutluysak, sessiz yağan yağmur huzur verir bize, dünyayı yıkayıp temizliyor gibi gelir. Eğer canımız sıkkınsa, hüzün gelir oturur yüreğimize. Eğer evdeysek, ışık yakmak, o bulutlu havayı...
Analar bilirim. Başlarında tülbentleri, küçük saksılarla bezeli betonarme apartman pencerelerinden, gurbete çıkan oğullarını seyrederler. Gözlerinde sevginin parıltısı, çatlamış dudaklarında duaların fısıltısıyla, mahzun ve yorgun bakarlar. Ağlamamalarını istemiştir oğullar.
Seneler beni de değiştirdi. Hala söylüyorum doğru bildiklerimi, saklamadan. Ama artık bağırmadan, belki fısıldayarak. Hala karşı duruyorum haksızlığa, adaletsizliğe. Ama önce iyice bir düşünüp taşınarak. Seneler beni de değiştirdi. Hala sevdiğim insanlar için fedakarlıklar ediyorum. Yeri...
İnsan bazen çocukluğunu özlüyor… Gözünü açar açmaz umut solumayı, hayatın içinde bir şeylere heyecanla, coşkuyla, hiçbir şeye aldırmaksızın kendini kaptırmayı özlüyor mesela. Katıla katıla gülmeyi, elini duvara sürterek yürümeyi… Ödev, sınav, final, iş, aş, aşk, acı,...
Küçükken arkadaşlarla buluşmak kolaydır. Tıpkı arkadaş bulmak kolay olduğu gibi. Herkesin okulda olduğu bir saat aralığı vardır. Tabi okulda da eğitim haricinde pek çok şey vardır. Tenefüsler ayrı bir alemdir tabi de, dersler de boş geçirilmez....
Ağlıyorsun, biliyorum. Biliyorum, çünkü gözlerinden dökülen her damla yaş, bir kor parçası olup düşüyor yüreğime. Eritiyor yüreğimi. Ete değen kor gibi yakıyor beni. … ve “ben”den, dumanlar yükseliyor, yüreğim eridikçe. İşte o dumanlar, karanlık bir bulut...
“Biz” diyebildiğiniz kaç kişi var hayatta? O kadarla çarpın kendinizi… Eğer çarpamıyorsanız, boş verin. Zaten siz, “biz” değilmişsiniz. İçinde “biz” öznesi olan kurduğunuz cümlelerin tamamı başlangıçtan itibaren yanlıştı. *** Bunun için üzülme ve boş yere düşünme:...
