İnsanlar Gördük

Öyle insanlar gördük ki…

Acılarının üstüne tebessümlerden şallar örterlerdi.

Öyle insanlar gördük ki…

Yüzyıllardır değişmemiş dilleri ile hep aynı şeyleri söylerlerdi.

Arılar gibi toplanırdı insanlar. Fakat onlar kaybolmazlardı.

Öyle insanlar gördük ki…

Kuru kuru nutuk atmazlardı.

Öyle insanlar gördük ki…

Dünyaya dünyaüstü gözlerle bakmazlardı.

Öyle insanlar gördük ki…

Lügatlarında “ben” olmazdı. Hiçbir yol böbürlenmeye varmazdı.

Evet, biz de öyle insanlar gördük.

Biz de bilge insanlar gördük.

İnsanlığın eşiğini öyle bir zirveye çektiler ki, “insanız” demeye utanır olduk.

Öylesine güzel insan oldular ki, insanlığa dair her nemiz eksikse, onlarda bulduk.

İyi ki vardılar. İyi ki varlar…