Mehmet Ağa Aşçı Dükkanında

Aşçı:
-Buyrun hemşerim.
Kastamonulu:
-Ne satıyon kardaşım?
-Aşçıyım, yemek yapıyorum.
-Benim de karnım aç.
-Buyur hemşerim.
-Ne var yiyecek?
-Âlâ efendim işkembe çorbası var.
-Ha!
-Nohutlu yahni var…
-Evet.
-Tas kebabı var…
-Siz bilürsünüz.
-Efendim ekşili köfte var, İzmir köftesi var, terbiyeli çorba var, velhasılıkelam irmik helvası var, var oğlu var.
-Var oğlu varu getür!
-Efendim?
-Var oğlu varu getür!
-Var oğlu var ne?
-Sayıp döküyosun ya işte.
-Hayır, evvela neden başlayayım?
-Beni kızdırma!
-Evvela çorba gelsin.
-Gelsin bakalım çorba.
-Buyrun efendim, çorba.
-Ne o?
-Çorba.
-Kim diyor?
-Ben diyorum.
-Bu ne? Fincannan(fincanla) çorba bu be!
-…
-Kahve fincanı mı bu?
-Evet.
-Kahvenin, şekerin pahalı olduğu bir zamanda böyle kocaman kaseylen kahve içilir mi?
-Bizi senede bir içeriz böyle içeriz.
-O başka.
-Hemşerim bundan büyük kasem yok. Bitir yine getireyim.
-Tencereynen getür.
-Getireyim ama yiyemezsin. Artık çorbayı ben kimseye satamam.
-Artarsa kafama çalıver. Sen vir!
-Peki, buyrun.
-Ooh! Amma çorba haa!
-Dakkada bitti, senin ağzın teneke mi kaplı be?
-Canım teneke kaplı olur mu benim ağzım! Üç gündür açım ben kardaşım. Pazartesinden dört gün sürer. Ne yemek var orda?
-Tas kebabı var.
-Tas kebabı getür.
-Sabah sabah çattık be!
-Başka ne var.
-Efendim nohutlu yahni var.
-Yoğurtlu yahni getür!
-Yoğurtlu değil, nohutlu.
-Canım, yoğurtlu, nohutlu, sen getür ben yerim.
-Vaay maşaallah hemşerim be, o nasıl yemek yiyiş be?
-Başka bir şey yok mu orda?
-Kuskus pilavı var.
-Getür, onu da ben yerim.
-Vay anam vay! Dört okka kuskusun pilavını bir hamlede yedi be! Hey hemşerim, 975.
-Ha?
-975.
-Ne 975’i?
-Yemek yedin.
-Eee?
-Para!
-Ne parası?
-Yemek parası.
-Bende para yok.
-Niye?
-E yok!
-Niye yemek yedin.
-Beni sen çağırdın. Kapıda durup bir adam bir adama buyur derse para alır mı?