Zaman Öğütme Makinesi
Hayatın en önemli değişkeni zaman belki de. Siz hiç 60 yaşında maraton koşusunda şampiyon olan bir atlet gördünüz mü? Veya 50 yaşında Üç Büyüklerde oynayan efsane bir futbolcu? 20 yaşında bir fizik profesörü? Hayatın yapısı, dünyanın...
Hayatta hepimizin aslında bildiği, ama düşünmemeyi tercih ettiği bazı gerçekler var. Düşünmemeyi tercih ediyoruz, çünkü rahatımızı kaçıracaklarını biliyoruz. Bir başka deyişle, pek de işimize gelmiyorlar. İşte bu acı gerçeklerden bazıları…
Vaktimizin büyük kısmını oturarak geçirmenin kötü olduğunu biliyoruz. Televizyon karşısında uzun süre pineklediğimizde, içimizi bir suçluluk duygusu kaplıyor. Peki ortalama olarak günde 8 saatini oturarak geçiren bir yetişkinin başına neler geliyor? Ne yazık ki; başıyla sınırlı...
Sıcak bir yaz akşamında, dertlerimizden biraz uzaklaşmaya çalışarak başlamıştık sohbetimize. Ne oldu ne bitti bilmiyorum, dertlerimizden kaçmaya çalışırken, dertlerimizin davetsiz bir misafir gibi sohbetimizi ele geçirdiğini fark ettik hayretle. – Zorla güzellik olmaz, dedi dostum özetle.
Her insan ayrı bir dünya… Herkesin bir hayali var, bütün dünyadan gizlediği… Belki elalemin gülüp geçeceği, “ütopik” bulacağı bir hedefi… Belki hayatın sıradanlığına nispet yaparcasına, herkesi şaşırtacak kadar sıradışı bir arzusu var.
Düşünmenin de, görme gibi kör noktalara sahip olduğunun farkında mısınız? Hikayeye göre, altı kör adamdan, yanında durdukları bir fili tarif etmeleri istenir. Önlerinde duran şeye dokunarak hissettiklerine göre fikirlerini belirler; önlerinde duranın yılan, ağaç, duvar vs....
Farkındalığınızın seviyesini bilmem ama galiba biz Türkler biraz yükseklerden uçuyoruz. Hangi fabrikanın ihtiyacının ne olduğunu ya da hangi ulaşım hattının aslında nasıl olması gerektiğini veyahut aslında bu yemeğin nasıl yapıldığında daha güzel olduğunu bilmeyen birisi var...
Henri Amiel, görevimizin faydalı olmak olduğunu hatırlatıyor. Her zaman arzu ettiğimiz şekilde ve düzeyde ol(a)masa da… Elimizden geldiği kadar… “Görevimiz faydalı olmaktır. Arzu ettiğimiz kadar değil, gücümüz yettiği kadar…” – Henri Amiel
