Zaman Öğütme Makinesi
Her insan ayrı bir dünya… Herkesin bir hayali var, bütün dünyadan gizlediği… Belki elalemin gülüp geçeceği, “ütopik” bulacağı bir hedefi… Belki hayatın sıradanlığına nispet yaparcasına, herkesi şaşırtacak kadar sıradışı bir arzusu var.
Gözyaşı tuzlu dediler ya bize. Yanlış konuşmuşlar. Tadı alabildiğine acı ve burukmuş. Bizden saklamışlar. Ağlamak, göze ait dediler ya bize. Alabildiğine kandırmışlar! Ağlamak, göğsün tam orta yerine aitmiş oysa. Ustaca unutturmuşlar.
Ağlıyorsun, biliyorum. Biliyorum, çünkü gözlerinden dökülen her damla yaş, bir kor parçası olup düşüyor yüreğime. Eritiyor yüreğimi. Ete değen kor gibi yakıyor beni. … ve “ben”den, dumanlar yükseliyor, yüreğim eridikçe. İşte o dumanlar, karanlık bir bulut...
