Hasta Çocuklardan Mesaj Var!

Pediatri uzmanı Alastair McAlpine, bir araştırma için, terminal dönemde olan, yani tedavi ümidi olmayan palyatif bakım hastası çocuklara, hayatta en çok neden zevk aldıklarını ve hayatlarına anlam katan şeyin ne olduğunu sormuş. Bir çocuk için ağır sorular gibi değil mi? Çocukların bilgeliklerini hafife almayın!

İşte çocukların verdikleri bazı cevaplar:

Öncelikle, HİÇBİRİ “Daha fazla TV izlemek isterdim” dememiş. HİÇBİRİ “Daha fazla Facebook’ta zaman harcasaydım” dememiş. HİÇBİRİ, diğerleri ile kavga etmekten zevk aldığını söylememiş. HİÇBİRİ hastanede bulunmaktan zevk aldığını söylememiş.

ÇOĞU evcil hayvanlarından bahsetmiş: “Rufus’u seviyorum. Komik havlaması beni güldürüyor.”, “Ginny’nin gece bana sokulup mırlamasını seviyorum.”, “En mutlu olduğum anlar Jake’i kumsalda sürerkendi.”

ÇOĞU ebeveynlerinden bahsetmiş, çoğunlukla merak veya endişe ile: “Umarım annem iyi olur. Üzgün görünüyor.”, “Babam üzülmesin. Beni yakında yine görecek.”, “Ben gidince Allah anne ve babamı gözetir.”

HEPSİ dondurmayı sevdiklerini söylemiş.

HEPSİ kitapları veya hikaye dinlemeyi (özellikle de ebeveynlerinden) sevdiklerini söylemiş. “Harry Potter cesur hissetmeme sebep oluyor.”, “Uzayda geçen hikayelere bayılıyorum.”, “Daha iyi olunca Sherlock Holmes gibi harika bir dedektif olacağım.”

ÇOĞU geçmişte başka insanların kendileri hakkında ne düşündüklerini daha az düşünmüş olmayı ve kendilerine “normal” davranan insanlara daha çok değer vermiş olmayı istemişler: “Saçlarım döküldüğünde, gerçek arkadaşlarım bunu kötü görmedi.”, “Jane ameliyattan sonra ziyaretime geldi ve ameliyat izini fark etmedi bile!”

Neredeyse HEPSİ, nezaketin en önemli değer olduğunu düşünmüş: “Büyükannem bana çok nazik davranıyor. Beni hep güldürür.”, “Johnny ben kendi sandviçimi yemeyince, kendi sandviçinin yarısını verdi. Bu güzeldi.”, “Bu kibar hemşire burada olduğu zaman mutlu oluyorum. Nazik davranıyor ve daha az canım yanıyor.”

Neredeyse HEPSİ, kendilerini güldüren insanları sevmişler: “Bu illüzyonist çok komik! Pantalonu düştü ve gülmekten yarıldım!”, “Babamın komik yüzler yapmasına bayılıyorum.”, “Yan yataktaki çocuk gaz kaçırdı. Hahaha!” Gülmek ağrıyı azaltır!

Çocuklar oyuncaklarını ve süper kahramanlarını seviyorlarmış: “Oyuncak bebeğim favorim!”, “Batman’i seviyorum” (Bütün erkek çocuklar böyle söylemiş), “Oyuncak ayıma sarılmayı seviyorum.”

Son olarak, HEPSİ aileleriyle geçirdikleri zamana değer vermişler. Hiçbir şeyin daha önemli olmadığını söylemişler: “Anneciğim ve babacığım harikalar!”, “Kız kardeşim bana her zaman sıkı sıkı sarılır.”, “Hiç kimse beni annemin sevdiği gibi sevmez.”