Daha çok görüşmeyi istemek..
İnşallah bu pandemi çabucak biter de eski günlere döneriz sağ salim.
Belki eskisi kadar gösteriş de yapmayız artık, hem böylelikle misafir ağırlamamız da kolaylaşır. Mesela şu anda gelecek olan misafirlerimize bir iftar sofrası hazırladığımızı düşünelim. Az çeşit mi oldu endişesi yerine, misafir gelecek diye mutlu olmak daha güzel değil mi? Zahmet, masraf arttıkça gezmeler azaldı. Yavaş yavaş gözden ırak olanlar gönülden de uzak olmaya başladı… Ve ardından yalnızlaşmaya başladı insanlar…
Misafir ağırlamak adeta bir yarışa dönüştü. Çok fazla çeşit yapıldı, bir kısmının tadına bile bakılmaz oldu. Bugün canım sıkıldı deyince kaç kişiye çat kapı gidebiliyoruz? Ya da bize çat kapı gelen var mı? Çocukluğumda gitmeden hemen önce haber verilir, müsaitlerse hemen gidilirdi. Ya da birkaç saat öncesinden haberleşmek yeterliydi. Samimi olunmayan kişilere ne zaman müsaitseniz gelelim denirdi…
Gelin hep birlikte düşünelim şimdi; günler, bazen haftalar öncesinden planlar yapılır olmadı mı artık birkaç saatliğine gideceğimiz bir ev gezmesine… O zaman nasipse var mıyız, başkalarıyla yarışmaya değil de, sevmeye, sevilmeye beraberliğe?
