Kılıbık
Ne umdum da ne buldum ben şu yeni hayattan?
Daha iyi olurdu düşseydim azgın attan.
Görmemeliymiş asla hanfendi bu evde toz,
Ona “hanım” da denmez, nâm-ı diğer cadaloz!
Elinde merdaneyle daim başımda durur,
Küçük bir hatam olsa affetmez hemen vurur.
Müsait bir yerimde merdaneyi paralar,
Sözlerime delildir, sırtımdaki yaralar.
Bizim kazaklığımız ne yazik ki çıktı kof,
Ne hâle koydun beni, yıkılası dünya of!
