Hayaldi her şey!

2005’in 18 Ekim’inde yazdığım, şiirle nesir arası bir yazıyı buldum arşivimi kurcalarken. Ölümden bahsettiği için buraya yazmak istedim. Çünkü hepimizi bekleyen bir şey ve onu neredeyse hiç hatırlamıyoruz.

Ölüme çok yakınsın…
Bir an gelecek, nefes çekemeyeceksin ciğerlerine,
Bir an gelecek, belki de aldığın nefesi bırakamayacaksın boşluğa…

Bir an gelecek kalbin duruverecek
Ve tek bir kelime bile edemeyeceksin…
Boşluğa bakacak gözlerin belki
Belki onlar da kapanıverecek hemen
Sevdiklerin, sövdüklerin ardında kalacak
Ve onlara tek bir kelime daha söyleyemeyeceksin.

Ya “o an” şimdi gelirse?

Kaç özür için “Daha sonra” diyorsun?
Kaç kişinin özrünü bekliyorsun hâlâ?
An gelecek öleceksin.
An gelecek, sevdiklerin ölecek.
Sadece sen ve sevdiklerin mi?
An gelecek, hepimiz öleceğiz.
Yer yüzündeki 6 milyar insandan,
100 yıl, çok değil, bir asır sonra
Biri bile kalmayacak!
Hepsi toprak altında olacak.

Torunların baba olmanın mutluluğunu yaşarken
Ve çirkefleşirken para uğruna
Bütün varlığını toprak üstünde bırakıp,
İneceksin yerin altına!

Gün gelecek…
Kemiklerinin üzerinde gökdelenler yükselecek,
Güzelliği için yırtındığın tenin,
Milyonlarca “kare” çektiğin gözlerin,
Yıllarca kayıtta kalan kulakların
Ve her şeyin kendi çevresinde döndüğünü sanan
“Ben” dedirten bir avuç beynin
Hatta “bir avuç” dediğinde, gayri ihtiyari baktığın avucun
Yok olacak!

Hepsi toprakta azota dönüşecek
Ve otlar yeşerecek üzerinde.

Hayaldi her şey…
Bir gün ansızın doğuverdin.
Bir kundakla başladın yola,
Kıyafetin, takın, yatın, katın oldu.
Bir an gelecek
Kundakla sarılan bedenin
Kefenle sarılacak, son defa!

Eşin dostun ağlayacak – ağlarsa,
“Unutulmaz” diyecekler
Unutacaklar…
Kimler unutulmadı ki?

On yıl geçecek üzerinden
Zar zor hatırlayacaklar.
“Daha dün gibi” diyecek kimileri
Sen konuşamayacaksın bile!

Yaptıkların silinecek.
“Sevgi silinmez!” diyeceksin de,
Sevdiklerin de silinecek!

“Yüz yıl önce şu yaşardı, ne iyi birisiydi!” diyor musun?
Bir yüz yıl sonra da, senin için demeyecekler.

Hayaldi her şey…
Yeniden hayal olacak.
“Bir falan vardı” diyecekler.
Belki biraz burkulacak yüzleri…
Hepsi bu kadar!
Koca bir hayal!

Şimdi çık karanlıktan!
Sıyrıl sen olmayan her şeyden!
Arkanda bir iz bırak ki hatırlanasın.
İyi bir iz bırak ki dua etsin hatırlayanlar,
Beddua yerine!

Ölüme çok yakınsın.
3 karış altında ölüm var toprağın.
Bugün yürürken bunu düşünerek yürü!

Bırak insanlar konuşsun hakkında,
Bırak en güzel, en başarılı diğerleri olsun.

Yeter ki sen insan ol.
An gelip de sustuğunda,
Satırların konuşsun!