Kara Kutu

Bir mikroskop merceği altında kan hücrelerini inceleme fırsatı bulsanız, tıpkı biz insanlar gibi olduklarını görürsünüz.

Birbirini takip edenler, birbirine yaklaşanlar, birbirine çarpanlar, birbiriyle bir olanlar, birbirinden ayrışanlar… Tıpkı insanlar gibi.

Hayatta, hepimiz çeşitli roller üstleniyoruz. Koskoca bir işveren, işyerinde patron, evinde eş ve baba, sokakta vatandaş, hastanede hasta, ebeveynlerinin gözünde ise hâlâ çocuk.

Bu bir oyunbazlık değil elbette. Hayatın kuralı: “Annesinin yavrusu” rolünü hep sürdüren bir işverenin iş hayatında başarılı olması mümkün mü?

İnsanın bu şekilde çeşitli rollere bürünmek mecburiyetinde oluşu, tanınmasını, anlaşılmasını ve değerlendirilmesini güçleştiriyor. Bir an, bir gün, belki de bir ömür görmek bile; onu tamamen tanımaya yetmeyebiliyor.

Halbuki, insan olmanın verdiği bir gevşeklikle, çoğunlukla karşımızdakilere attığımız ilk bakışımızda notlarını veriyoruz.

Belki de bu yüzden, insanları tanıyabilmek için çeşitli kıstaslar belirlenmiş. Beraber yolculuk yap, para işine gir vs. denmiş.

Bence insanları tanımanın en kolay yolu, sırlarınızı ne kadar saklayabildiklerini görmek.

Günlük hayatımızda her gün yüzlerce insanla karşılaşıyoruz: Asansörde, iş yerinde, markette, yolda… çoğunlukla bir daha asla görmeyeceğimiz insanlar. Bu insanlarla tanışıyor olmamız, konuşmamız, göz göze gelmemiz bile gerekmiyor. Aynı anda, aynı yerde bulunuyor olmamız; aramızda adı konulmamış bir karşılıklı sözleşme oluşması için yeterli:

“Senin hakkında edindiğim bilgiler var ve bunlar bende güvende!”

Değerli bir dostum, bir keresinde, “Eşler kara kutu gibi olmalı. Birbirlerinin sırlarını ölene kadar muhakkak saklamalı.” demişti. İzniyle bunu bir adım öteye taşımak istiyorum: Herkes, diğerlerine ait sırları bir kara kutu dikkatiyle muhafaza etmeli. Yani laf taşımamalı, gıybet etmemeli, gördüğü insani kusurlarını herkesten gizlemeli.

Ancak bunu yapabilen insan, gerçek bir dost olabilir kanaatimce.

Sinirlendiğinde, işleri yolunda gitmediğinde, başarısız olduğunda veya aksine başarılı ve mutlu olduğunda, insanlarla ilişkileri değişen, “sözleşme”lere riayet etmeyen insan; zaten gelişmemiş bir insandır.

Kan hücrelerini mikroskop altında kısa sürede tanımak mümkün. Fakat karşılaştığımız insanları tanımak bu kadar kolay mı?

Çevrenize bu gözle bir bakın.

Gördükleriniz, güvenilecek insanlar mı?

Ne kadar şanslısınız?

Sizin de kara kutularınız var mı?