Takvimler 28 Ağustos 1907’i göstermekteydi. O sıralar 18 yaşında olan Claude Ryan ve 19 yaşındaki Jim Casey iki arkadaştı. Ortak bir bisikletleri vardı. Bir arkadaşlarından aldıkları 100 doları da mal varlıklarına katarak (!) Washington’ın Seattle şehrinde “American Messenger Company”(Amerikan Kurye Şirketi)i kurdular. Şirket Seattle‘daki Ana Cadde ve 2. Bulvar’da bulunan bir otelin bodrumundan idare ediliyordu.
O zamanlar çoğu kişide telefon yoktu. Yani telgraf göndermek çok yaygın bir iletişim şekliydi. Bunlar da el ile teslim edilirdi. Mektupla tek farkı gönderenin zarfıyla ulaşmamasıydı.
Başlarda bu telgrafları adreslerine teslim işiyle uğraşıyorken sonunda bisiklet ya da yayan taşınabilecek hemen her şeyi taşımaya başladılar. Casey ve Ryan telefonun başında iken Casey’nin kardeşi George ve bir avuç genç teslimatı sağlıyordu.
Birkaç yıl sonra Casey ve Ryan, rakipleri Merchant’s Parcel Delivery(Tüccar Paket Teslimatı) ile birleşerek isim değiştirdi. Bundan 6 yıl sonra (1919) United Parcel Service ismi tescillendi ve ilk resmi logo sunuldu.
Bu süreç zarfında birkaç motosiklet ve ilk arabaları olan bir Ford Model T ile birlikte teslimat araçları küçük filoya dahil edildi. Aynı zamanda telefon sahipleri hızla artıyordu. Bunun üzerine Casey ve Ryan parekendecilerle anlaşıp nakliyat işine girdi.
Casey 1962 yılında UPS’ten emekli olduğunda, şirket yıllık 550 milyon dolar ciro ve yaklaşık 22 bin çalışanıyla Amerika’nın 31 eyaletinde iş yapacak büyüklüğe ulaşmıştı.
2011‘e geldiğimizde Casey ve Ryan’ın mütevazi şirketi aşağı yukarı 50 milyar dolar değerine, 500 milyona yakın çalışanıyla 200 ülkeye ve yılda 3,8 milyardan fazla paket ve dosya teslimatına ulaşmış durumda.
İşte 100$, biraz alın teri ve biraz da maharet ile yapılabilen…
İlaveten:
UPS 2008’de köklerine dönerek, Vancouver, Washington ve Oregon’un çeşitli şehirlerinde bisikletli kuryeler çalıştırmaya başladı.
UPS, kamyonların rotalarını düzenleyen bir yazılım geliştirdi. Bu yazılımla, mesela sola dönüşleri asgariye indirdi ve bununla sadece Washington D.C.’de yıllık benzin harcamalarında yaklaşık 190 bin litre tasarruf edildi. Bu tasarruf, şoförlerin sola dönmek için kırmızı ışıkta boş boş beklemelerini engellemek suretiyle kazanılıyor.
UPS Batı Almanya‘ya açıldığında, kahverengi olan üniformaları yeşile çevirmek zorunda kalmışlardı. Zira Hitler Almanyası’nda Nazi partisinin hücum kıtası “Kahverengi Gömlekler” giyerdi.
UPS’in ilk günlerinde en büyük müşterisi United States Postal Service(Amerika’nın PTT’si) idi. USPS‘nin Seattle’daki bütün teslimat işlerini UPS yapıyordu.
UPS kendi yazı tipi UPS Sans‘ı kullanıyor. FF Dax’in biraz değişmiş hâli…
UPS’nin kullandığı kahverenginin adı Pullman Brown(Kahverengisi).
Jim Casey aslında kamyonların kahverengi değil sarı renkli olmasını istemiş. Ama sonunda Charlie Soderstrom tarafından ikna edilmiş. Ona sarı kamyonları temiz tutmanın imkansız olduğunu söylemiş. Bu sebepten demiryolu arabalarının çoğu kahverengidir.
1966’da Jim Casey, kendi aileleriyla yaşama fırsatından yoksun çocuklara yardım etmek maksadıyla Casey Aile Programları‘nı kurdu. Kendi aile yaşantısının başarında kritik bir önem arzettiğini düşünüyordu. Bu yüzden, organizasyonun amacı bu çocuklara benzer tipte istikrar ve destek zemini oluşturmaktı.
1919’da Merchant’s Parcel Delivery ismi United Parcel Service olarak değiştirildi. Aynı tarihlerde şirket Seattle dışındaki şehirlere de açılmaya başlamıştı. “United” kelimesi farklı şehirlerdeki ofislerin şirketin bütününü oluşturduğunu; “Parcel” işin tabiatını ve “Service” de sunulan hizmeti ifade ediyor.
Sola dönüş olayı güzelmiş, bizde uygulanabilirliği ne düzeyde olur bilemem ama adamlar işini biliyor.