Kendi Suç İşler de…

Toplaşıp dört arkadaş bir gölgeye
Niyyet etmiş başlamışlar öğleye
Bitmeden farzın henüz ilk rekati
Çıkmış oradan bir Muhammed ümmeti
“Merhaba yâhu!” diye vermiş selam;

İçlerinden fazla nazik bir adam
Secdedeyken “Merhaba, buyrun” demiş
Ka’deden bir başka ses gümbürdemiş;
“Hey, namazın fasid oldu arkadaş”
Der demez seccadeden bir başka baş
“Öyleydi de ya neden söyledin?
Hem onun fasid namazı, hem senin.”

Derken ön taraftan dördüncüsü
Hepsinin din işlerinde öncüsü
Ettehiyyât bitmeden Allah’ına;
“Ben ne söz ettim, ne aldım merhaba,
Çok şükür hiç bozmadım divânını
Yok suçum hep dinlerim fermânını
Şükredip Allah’a ettim ben dua
Gönlüm açtım namazdan Allah’ıma”
Sözleriyle söylemiş dünya sözü
Herkesin pek kendini görmez gözü.

Suç o suç, divân o divân, sâf o sâf
Hepsi etmiş Allah divânında laf
Böyledir devrimizin densiz bilgini
Kendi suç işler de bilmez kendini!

Mesnevi’den
Hazret-i Mevlânâ