Zaman Öğütme Makinesi
Bir kere daha akşam oldu gurbet ellerde. Altın rengi güneş, turuncuya döndü önce. Sonra ufku bir kızıllıktır kapladı. Koşuşturmaktan terli çocuklar, şen şakrak bağırışmalarla önümden geçip evlerine dağıldılar. Başları önünde bir çok orta yaş insanı, düşünceli...
Düşünüyorum. Gecenin ilerleyen saatlerine, insanın içini üşüten serin bahar rüzgârlarına rağmen düşünüyorum, penceremde. Yakınlardaki fabrikanın hiç susmayan sesleri, rüzgârla çoğalarak ulaşıyor kulaklarıma. Kulaklarımı tıkamak istiyorum. Karanlığı yırtarcasına geçen tek tük arabanın belli belirsiz ışıklarını görüyorum. Düşünüyorum.
Karanlık şehir… Puslu şehir… Gülen yüzlerin değil, asık suratların olduğu; neşeli insanların değil, üzgün insanların yaşadığı şehir. Beraberimde getirdiğim içimdeki çocukluğun beni usulca terk ettiği, yerini dişleri dökülmüş sessiz ve kimsesiz bir ihtiyarın aldığı şehir. Zamanın...
Kanada, Hollywood filmlerine konu olabilecek milyonlarca dolara mal olan bir soygun haberiyle sarsılmış. Habere göre, İngiliz Kolombiyası’ndaki Antropoloji müzesinde, soygundan bir kaç saat önce en önemli 2-3 güvenlik kamerası bozulmuş. Bundan hemen sonra müze güvenliğini arayan...
Geceyi seyrediyorum. Bahar, yerini yaza bıraktı bırakacak. Hava esintili. Biraz serin, insanı ferahlatan, belli belirsiz denizin kokusunu taşıyan bir esinti bu. Gecenin geç saatleri ama hala bazı evlerin ışıkları yanıyor. Dur sayayım: Önümdeki binada 2 evin...
Şu köpeklerin birbirleriyle iletişimleri hep ilgimi çekmiştir. Yaz mevsimi ya –Hatta sonlarına da yaklaştık.- iş-güç azalınca, sıcakların da etkisiyle insanın uyuyası gelmiyor.
