“Kardeşim İçin…”

Özel hastanelerden birinde çalışan bir doktor anlatıyor:

“Yıllar önce hastanede çalışırken, ağır hasta bir kız getirdiler. Doktorlar ancak beş yaşındaki kardeşinden acil kan nakli ile iyileşeceğini umuyorlardı. Küçük oğlan aynı hastalıktan bir zaman önce kurtulmuş ve kanında o hastalığın mikroplarını yok eden bağışıklık oluşmuştu.

Doktor durumu beş yaşındaki oğlana anlattı ve ablasına kan verip vermeyeceğini sordu.

Küçük çocuk bir an duraksadı. Sonra derin bir nefes aldı ve “Eğer kurtulacaksa, veririm kanımı” dedi.

Kan nakli ilerlerken, ablasının gözlerinin içine bakıyor ve gülümsüyordu. Kızın yanaklarına yeniden renk gelmeye baslamıştı, ama küçük çocuğun yüzü de giderek soluyordu.

Sonra gülümsemesi de yok oldu.

Titreyen bir sesle doktora sordu: “Hemen mi öleceğim?..”

Küçük, doktoru yanlış anlamış, ablasına vücudundaki bütün kanı verip, öleceğini sanmıştı.”