“Hayırlı İş”in Sırrı!

Bir tarafta babası, “Kendini sakın” diyor
bir tarafta anası “Giy, süslen, dolaş” diyor
Büyük abisi çok sert, küçüğü pek kalender
Bir akıl verin dostlar, bu kızı ne edeler?

Babanın fikri belli, kız evde oturacak
İstemeye geleni oğullar nallayacak
Eğer ki hatırlıysa bizim damat adayı
Yat, kat, araba yetmez; soymalıyız adayı

Ananın canı sıkkın, kayış koptu kopacak
“Bizim herif sapıttı, kızım evde kalacak!
Cümle alem gülüyor, sülalede tek bekar,
kızım kaldı anacım, anlamaz bizim hıyar!”

Büyük abi namlısı, bu çevre mahallenin,
Belinde de silahı, nallar adamı mirim!
Her nereye giderse, delikanlı tarıyor,
“Hayırlı iş” isteyen, belasını arıyor!

Aksine abisinin, küçük abi çok sakin,
Bütün milletle kanka, sinirlenmez, tutmaz kin.
Büyükten zılgıt yiyen, yanaşıyor kendine,
Güleryüzlü falan ya, derman olur derdine!

Heyhat küçük abiyi sallamaz evdekiler
“Verelim kızı” dese abiden şamarı yer
“Aman vermeyin” dese annesi der “A korkak!
Birazcık üstelesen kızım mutlu olacak!”

Küçük abi sıkılmış, kız everme lafından
“Accık beklesin” diyor, hergün kendi içinden
“Şu laf ortada diye, evlenemedik daha!
Hem babam ikna olmaz, ana bana kız ara!”

Elbet büyük abi de, sevdalanmış birine
Hergün voltalanıyor, yarin duvar dibinde
Pencereden uçurup kaçırmaktır hayali
Kimse bilmez bunları, duysa güler ahali

Durum böyle karışık, abiler sıra bekler
Beklemek ateş gibi acıya acı ekler
Kız kardeş sessiz sessiz olanlara bakıyor
Abiler tartışırken, sakin nakış yapıyor

“Şu kız evde otursun, önce ben evleneyim!”
“Olur mu hiç öyle şey? Yar beklemez gideyim!”
Derken erkek kardeşler, kız kardeş uçuverdi
Zengin kısmet bulunca babası veriverdi.

Gülmeyin, hep böyledir bu evlilik işleri!
Kıza kısmet ararlar daha yokken dişleri
Kız kardeşin çocuğu, doğdu konuşuyor da
“Kalender”le “Hercai” hala evde kuyrukta!