Oğluma Mektup

“Sevgili oğlum,

Senin de bildiğin gibi bugün ilkokul birinci sınıflar için okullar açıldı. Yakın çevremizdeki heyecanlı koşuşturma beni yıllar öncesine götürdü.
Seni elinden tutup okula gittiğimiz, okulun ilk gününü düşündüm. Birçok duygunun karışımını yaşıyordum o gün. Bir yandan sana destek olmaya, ağlamaman için çeşitli güzellikleri göstermeye çalışıyor, bir taraftan da kendi iç çekişmemi yaşıyordum.
Senden ayrı kalmak, orada ne yaptığını bilememek gibi endişelerimin yanı sıra yavrum okula başlıyor, yıllar ne kadar çabuk geçmiş gibi duygularla kaplıydı yüreğim.

İnşaallah senin de çocuğun olur da, sen de bütün güzel duyguları onunla yaşarsın.
Aradan yıllar geçti…
Sana bu satırları yazarken yine okuldasın hem de başka şehirde. Senin için endişelendikçe, seni özledikçe yine sana dua ediyorum.
Bir de, geçen yıllarda sen de ben de şunu öğrendik:
“Nice insanlar vardır ki yanyana gözükür ama birbirlerinden çok uzaktırlar. Niceleri de vardır ki birbirlerinden uzak görünürler ama kalpleri beraberdir.”
Zaten aileyi aile yapan da gönül birlikteliği değil midir?

Gözlerinden öperim.”