Yağmur ve Hayat

Yağan yağmurlar ruh halimize göre etki yapar bazı zaman. Çok mutluysak, sessiz yağan yağmur huzur verir bize, dünyayı yıkayıp temizliyor gibi gelir. Eğer canımız sıkkınsa, hüzün gelir oturur yüreğimize. Eğer evdeysek, ışık yakmak, o bulutlu havayı görmemek isteriz. Ya da bir an önce güneşin çıkmasını bekleriz.

Ama gök gürültülü, sağanak yağmurlar ürkütür, korkutur bizi. Açık alandaysak kapalı bir yere gitmek isteriz. Kapalı bir yerdeysek, paratoner var mı, güvenli mi diye endişeleniriz. Aslında tedbir alınsa da garantisi yoktur hiç bir şeyin.

Hayat yolculuğu da öyle değil mi?

Bazen sessiz yağan yağmurları bile büyütürüz canımız sıkkınsa. Bazı küçük olumsuzlukları, kendi sınırını bilmeyen insanların taarruzlarını, kendimizin veya ailemizin küçük hastalıklarını, küçük ev kazalarını, arabamızın çiziklerini veya bize zarar gelmeyen kazaları…

Oysa telafisi mümkünse, küçüktür bunlar. Yağmurun dünyayı yıkaması gibi, bize aslında şükredecek çok şey olduğunu öğretirler.

Ama gök gürültülü, şimşekler çakan, yıldırım tehlikesi olan yağmur gibi ürküten, korkutan sıkıntılar başkadır. Astım nöbeti geçiren akraba çocuğunu, kucağınızda, hastane merdivenlerinden koşarak çıkarmanız, trafik kazasında yaralanıp ailece hastanede endişeli bekleyişiniz, ameliyathanede ve yoğun bakımda hastanızın olması, işsiz kalmanız ve ailece sıkıntıya girmeniz ürkütür, korkutur.

Sebeplere sarılır, güvenli bir yer ararsınız.

Elbet duada bulursunuz huzuru, güveni.

Daha bir güçlü beklersiniz; sıkıntı sağanaklarının bitip, mutluluk güneşinin yeniden doğmasını.