Bir çocuğun ailesine mektubu

Bir çocuk, ailesine mektup yazarak, ailelerin en sık yaptıkları hatalara dair ipuçları veriyor:

Sevgili annem ve babam;

Bana sahip olduğunuzu sandıkça hata yapıyorsunuz.

Benim sadece ben olduğumu kabul edin. Saçım, gözüm, kaşım size benzeyebilir ama benim sizden farklı bir kişiliğim ve eğilimlerim var.

Beni dilediğiniz gibi şekillendirebileceğinizi veya tamamen size ait olduğumu düşündükçe yanılıyorsunuz. Ben size bunun tam aksini İspat ettikçe de hayal kırıklığına uğruyorsunuz. Lütfen beni anlayın.

Beni kendi ufkunuza değil, benim yapımın ihtiyaç duyduğu ufka doğru kanatlandırın.

Beni sevin! Ama kontrol etmek için değil.

Beni uyarın! Ama öfkeyle değil.

Hatta gerektiğinde beni cezalandırın! Ancak cezalandırırken bile gözlerinizde sevgiyi görebileyim.

Söylediğiniz bir şeyi yapmadığımda, bunu neden yapmadığıma, yapamadığıma bakıp beni anlamaya çalışın. Mizacımın öncelikli ihtiyaçlarını bilerek, onları vermek konusunda gayret edin.

… ve size zor gelen, sizi üzen, rahatsız eden, öfkelendiren yönlerimi beni yargılamadan ve başkalarıyla kıyaslamadan söyleyin.

Değişmem konusunda bana sabırlı bir şekilde yardım edin!

Çocuğunuz