Karlar Üzerinde
Zaman zaman yapmalı insan; yalnız yürümeli güvenli ortamda hayâl kurarak da olsa…
Kimsesiz sokakta yürüdüm karların üzerinde, belki dakikalar, belki saatlerce. Kim bilir kalabalık dünyâdan kendime kaçmak istemem olabilir sebebi. Ya da kendimi dinleme çabam…
O gün güzel memleketim karlar içindeydi. Beyaz rengi çok sevdiğim için mi acaba bayılırım kar manzarasına…
Bir anda birşey farkettim. Baktım renk farkı hiç kalmamış, kar yorgan gibi örtmüş herşeyi şekiller belli de olsa…
Sonra düşündüm aynen herkesin algısı, olaylara bakışı, verdiği tepkiler hiç birbirine benzemediği gibi yaşanılan olaylar karşısında…
Ama biz insanları bir kalıba sokmak ister gibi davranıyoruz, ya da buna şartlamışız kendimizi…
Oysa her şeklin karda görünüşü değişmiyor ki, insanlar bizim istediğimizi yapsınlar…
Evet bâzen kendine dönmen gerekir, yalnız kalman…
Yalnız başına kimsesiz, karlar üzerinde yürüyüş yapman…
Kaleminize sağlık.
Kış mevsimini anlatırken içimizi ısıttınız..
Büşra Kodaman