Zaman Öğütme Makinesi
Bilgisayar mahkumlarına ithâf olunur. Eski insanlar n’apardı, ben hep buna şaşarım. Ne zaman evime gelsem, hemen sana koşarım. Senin karşında mutluyum, ben seninle coşarım. Bilgisayar, bilgisayar, benim sevgili yarim. Aman sakın sen bozulma, ne olur sonra...
Şehir çocuklarına hep acırım. Bana, konserve kutularına sıkıştırılmış gibi gelirler. Üstelik onlar bizim yaşadığımız çoğu eğlenceyi hayal bile edemezler. Bana doğup büyüdüğüm ilçede ve senede bir kaç kez gittiğimiz köyümüzde, bunların hepsini yaşamak nasip oldu. Mesela...
Gün geçmiyor ki; şiddet haberleri duymayalım, okumayalım. Bütün dünyada yaşanan hâdiselerin yanında Türkiyemiz de bu olaylardan payını alıyor. Yetişkin biri olarak bu da beni çok üzüyor. Belki bunun sebepleri çok ama, bana en mühimi sevgisizlik gibi...
Geceleri dolaşırken ne zaman gözlerim evlerin yanan ışıklarına takılsa dalar giderim düşünceye. Acaba her evde o anda neler yaşanıyor merak ederim. Belki de bir bebek doğmuştur, onun mutluluğunu yaşıyordur bütün aile. Belki de içlerinden birisini kaybetmişlerdir,...
“Sevgili oğlum, Senin de bildiğin gibi bugün ilkokul birinci sınıflar için okullar açıldı. Yakın çevremizdeki heyecanlı koşuşturma beni yıllar öncesine götürdü. Seni elinden tutup okula gittiğimiz, okulun ilk gününü düşündüm. Birçok duygunun karışımını yaşıyordum o gün....
Hayat ve ölüm arasında çok ince bir çizgi vardır. Misafir yazar F. Kılıç, başından geçen bir olayı bizimle paylaşıyor: Şirin bir ilçede başlayan hayatımda şimdiye kadar pek çok ibretlik olayla karşılaştım. Bunlardan birisi de yine bu...
Temizlik hastası insanlar her çevrede göze batar. Halbuki sehpanın üzerinde sessiz sakin duran toz parçacığının kime ne zararı dokunabilir ki. Misafir yazar F. Kılıç‘tan hoş bir tespit. İnsanlar çeşit çeşit. Kimisi bir parka gittiğinde temiz de...
Bizim sokaktan geçen bir nine vardı. Seksen-seksen beş yaşlarında kadardı. Bahçesinde sebze yetiştirir, toplardı. Sonra tek tek her eve getirir, satardı.
